Auto-immuunziekten door stoffen die worden toegevoegd aan voeding?

Wetenschappers vermoeden een relatie tussen de inname van voedseladditieven, een verhoogde doorlaatbaarheid van de darm en daardoor een verhoogd risico op auto-immuunziekten.

De berg met voedsel additieven neemt toe en zo ook de mensen die lijden aan een auto-immuunziekte. Als gevolg hiervan is er steeds meer interesse in de werking hiervan op de darmflora en op de op de tight-junctions (doorlaatbaarheid) van de darm en het ontstaan van auto-immuunziekten.

Tight junctions zijn darmcellen die door middel van eiwitten aan elkaar vast zitten. Door beschadiging van de tight junctions ontstaan er openingen tussen de darmcellen waardoor eiwitdeeltjes en gifstoffen kunnen worden opgenomen in het bloed. Van veel gebruikte additieven is inmiddels bekend dat het ze de darm doorlaatbaarheid verhogen, hieronder een opsomming:

• glucose ( suiker)
• zout
• emulgatoren ( Een emulgator is een stof die helpt bij het mengen van twee stoffen die normaal gesproken niet of moeilijk mengbaar zijn. Denk aan margarine of smeerbare roomboter
• organische oplosmiddelen https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_oplosmiddelen
• gluten zit in tarwe, spelt, havermout
• Transglutaminase, wordt in de darm gemaakt
• nanodeeltjes, Nanodeeltjes duiken in steeds meer producten op- van tandpasta en verf tot textiel en plastic –

Al deze ingrediënten verbreken de sterkte van de tight junctions.

Het is al veel langer bekend dat verkeerde werking van de tight junctions veel voorkomt bij auto-immuun ziekten. De wetenschappers zeggen dat door additieven in de huidige voeding de darmdoorlaatbaarheid wordt vergroot waardoor vreemde stoffen in de bloedbaan terechtkomen, die vervolgens een immuunrespons uitlokken.

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25676324/

Wil jij weten of je tight- junctions doorlaatbaar zijn of niet?

Doe dan een ontlastingsonderzoek op zonuline Darmflora-analyse

Zonuline speelt een belangrijke rol in het functioneren van de Tight Junctions. Bij schade of irritatie van de darmwand komt Zonuline vrij in de darminhoud. Het gehalte van Zonuline kan in de ontlasting worden gemeten. Een verhoging van Zonuline in de ontlasting duidt op een toegenomen doorlaatbaarheid van de dunne darm en dus een lekkende darm.